KALAN DÜNÜM
o günler çok uzakta şimdi
yanlızlık kaldı anılardan geriye
imkanım yoktu sevmeye
suskundum ozamanlar
gözlerim hep gözlerinde
ne sandın ha heves mi
yoksa içinden icindin mi
yara mı bağladı kalbin
sen ağlarmıydın hayret ettim
içten değilsin 
bunu en iyi ben bilirim
soktun bi çıkmaza 
yalandı hayallerin
hep gülerdin
bense seni içten sevdim
yoksun izmaritti esaretim
şimdi ise çok uzaklarda
yorgun ayaklarla beklemekteyim
bir umut içimde
eminim geleceksin
imkansız olsa da aşk bazen
ben seni ömrüm yettiğince seveceğim
gözleyeceğim...
yolarını bir bir
sabra kafa tutan ellerimle
istemediğim ölümse bedende
yak ozaman 
silerim belki ur gibi 
tek tek yok olur nefret
kaybolur içimdeki asalet
yorgunum aşkım yorgun dur da biraz sabret
yola çıktım
geliyorum son sürat
yetişicem elbet 
geçicek eskiler
kalcak gene eskide
atılır mı ruhum kapıya 
biraz da dilimce
esirgedin benden sevgini
yıkıldı dudaklarım
ve herşey bitti
nokta koymaya gücüm yok ama
kendimce....
bitirmeliyim herşeyi..............................